Geheimen (Royals 3) was zo ontzettend leuk dat het begin van Hartstocht een beetje als een koude douche voelde. Je volgt Gideon en Savannah, twee personages waar ik eigenlijk het minst mee had in de eerdere Royal boeken en die eigenlijk ook echt niet echt benoemenswaardig aan bod kwamen daar.
Hierdoor voelde het begin van het boek voor mij ook erg oppervlakkig. Het wordt namelijk wel geschreven alsof we ze al goed kennen en een band ermee hebben, en misschien ligt dat dus aan mij; maar die band was er dus totaal niet.
Toch, zoals de eerdere Royals delen en de meeste Young Adult boeken, leest het vlot en is de oppervlakkigheid geen reden om het boek weg te leggen (of misschien is de vlotheid juist de reden waardoor ik door lees…).
In ieder geval! Na het uitlezen van het boek bleef ik wel met een teleurgesteld gevoel achter. Gelukkig was het een novelle en geen volwaardig deel, maar toch vind ik het jammer als een boek zo teleurstelt. Ik durf ook niet goed te zeggen waar dat precies aan lag.
Als ik er zo over nadenk is het waarschijnlijk toch echt het feit dat ik geen binding had met Gideon en Savannah en dit boek ook niet de tijd nam (en waarschijnlijk kon nemen omdat het een novelle was) om een band te creëren. Ze boeide me gewoon niet zo en het kon me ook niet heel veel schelen hoe het verder zou gaan met hun 🙊
Ook voelde delen van het verhaal ongeloofwaardig, alsof ze niet paste bij het verhaal dat eerder geschetst is in de drie voorgaande delen.
Wat dat betreft had ik Easton een leukere personage gevonden voor een novelle, hem leerde we al goed kennen in de eerste drie delen. De tweeling daarentegen had ik waarschijnlijk ook niet erg bijzonder gevonden.
Klik hier om de spoiler te zien
Ik bedoel, kom op, in Royals 3 werd al duidelijk gemaakt dat Steve niet echt normaal was. Hij had Brooke vermoord (wat ik eigenlijk nog wel zou kunnen begrijpen. Hij dacht dat het Dinah was en die had immers volgens hem, hem eerder proberen te vermoorden, dus in the heat of the moment…) Maar dat hij vervolgens de schuld van die moord in de schoenen van Reed schuift. Reed, zijn pete kind dat hij heeft zien opgroeien sinds hij baby is. Nee, dat geloof ik eigenlijk niet.
En nu probeert hij dus ook nog Gideon te chanteren en zit hij als een perv naar Savannah te gluren? 🥴 Daar trek ik de grens. Dit past niet bij de personage die (voornamelijk in de eerste twee delen) werd geschetst.
We kregen daar een beeld van Steve getekend door Callum. En Callum was toch eigenlijk een ontzettend oplettende vader en man? Hij had dingen al vroeg door (zoals Reed z’n relatie met Brooke en de relatie tussen Ella en Reed) dus ik vind het ongeloofwaardig dat hij zich zo vergist zou hebben in zijn beste vriend.
Waarom dan toch een 2,75 en geen 1? Ja, goede vraag. Voor mij persoonlijk is het echt ontzettend belangrijk of een boek fijn leest (en enigszins vloeiend is). Het is een mega domper om mezelf door een boek heen te moeten slepen. Door de vlotheid van Erin Watt’s schrijfstijl heb ik dat gelukkig totaal niet gehad. Ik heb dit boekje in één dag uitgelezen en dat gebeurt mij eigenlijk nooit 😅, het was dan weliswaar maar 175 pagina’s maar toch.
Al met al; ik voelde weinig binding met het verhaal en de personages, maar Hartstocht bevat de zelfde charme als de voorgaande boeken als het gaat om de vlotte schrijfstijl.
Royals 1 “Verlangen” ⭐️ 3,75 ⭐️
Royals 2 “Verraad” ⭐️ 4 ⭐️
Royals 3 “Geheimen” ⭐️ 4 ⭐️
Geschreven door Erin Watt
Vertaald door Lia Belt
Uitgegeven door Uitgeverij Fontein
Boekenzuurstof 
Eén reactie op “Hartstocht (Royals #3.5)”