⭐️ 4 sterren ⭐️
Het zwijgen van Maria Zachea is het boek van november dat Nederland leest.
Het is een non-fictie over de geschiedenis van een groot, katholiek gezin en een verhaal van twaalf broers en zussen die samen moeten beslissen over het leven en de dood van hun stille moeder.
Ten eerste: wat bijzonder om een ongefilterde kijk te kunnen nemen in een ander gezin.
Ik was in het begin een beetje huiverig omdat dit genre (literaire non-fictie) totaal niet iets is wat ik lees. En om eerlijk te zijn, don’t shoot me, zag ik literaire boeken als saaie boeken. Boeken waar je slecht doorheen kunt komen en overdreven moeilijk taalgebruik hebben. Waar dit vooroordeel van komt weet ik niet precies. Maar ik vermoed door de leeslijst op de middelbare school. Die vond ik, ondanks dat ik toen ook al graag las, ver-schrik-kelijk. En dat waren volgens mij ook allemaal literaire boeken.
In ieder geval, dit boek was dus helemaal niet zo! Hij las vlot, had geen overdreven moeilijke woorden en was over het algemeen gewoon erg toegankelijk.
Inhoudelijk vond ik het verhaal ontroerend. Het raakte me echt dat alle kinderen om de beurt voor hun moeder zorgde s’nachts. En het feit dat Maria Zachea niet meer praatte raakte me ook.
“Klagen deed of kon ze niet. Ze was aan hun genade overgeleverd.” – pagina 123
Tijdens het lezen had ik steeds deze vragen:
- Waarom praat ze niet?
- Heeft ze het nog wel fijn hier?
- Merkt ze dat haar kinderen langskomen?
- Hoe hield zij dit vol?
- Hoe hielden de kinderen dit vol?
Ook werd ik geraakt door hoe veel broers en zussen leken te leven maar niet stil stonden daarbij, misschien dat ook niet konden. Ze laten elkaar en zichzelf niet toe. Ik denk dat zo iets wel gebruikelijk was na de oorlog. Het belangrijkste was doorgaan en overleving. Dat is zo anders dan hoe er nu geleefd kan worden.
Het was bijzonder om het verschil tussen de oudste en jongere kinderen te
zien. Hoe anders het leven was omdat er in die tijd er zo veel veranderde in een paar jaar.
Hoe het 50 jaar geleden was, hoe het 25 jaar geleden was en hoe het nu is.
Ik las dit boek natuurlijk omdat hij bij Nederland leest 2020 hoort en ik ben heel blij dat ik dat gedaan heb. Ik hoop dat er meer zullen zijn die er zo over denken en dat er in november veel gesprekken, naar aanleiding van dit boek, los zullen komen! ❤️
Geschreven door Judith Koelemeijer
Uitgegeven door Atlas Contact
Boekenzuurstof 