Wees Lucie

⭐️ 4,5 sterren ⭐️

Lucie is al haar hele leven alleen met haar moeder. Samen zijn ze vaak verhuisd en ze zijn zojuist in Cressville komen wonen. In Cressville krijgt Lucie vrienden bij wie zij zich thuis voelt, daar is ze natuurlijk ontzettend blij mee, maar tegelijkertijd krijgt zij het gevoel dat haar moeder iets voor haar achter houdt. Wat zou dat kunnen zijn?

Met een warm en tevreden gevoel sloeg ik dit boek dicht. Wat een mooi en rakend verhaal is dit. Lucie is een leuk en sympathiek personage. Ik denk dat velen zich in (delen van) haar kunnen herkennen en wat Lucie doormaakt is eigenlijk iets wat ook voor velen op een bepaald punt herkenbaar is.

Ik hoop dat Wees Lucie in elke schoolbibliotheek te vinden zal zijn. Want naast dat dit boek een shortie (kort en gemakkelijk te lezen) is bevat hij zulke mooie boodschappen. Boodschappen die jongeren hun hele leven bij zich zullen dragen en steun uit kunnen halen. Want Wees Lucie geeft houvast. Wees Lucie biedt hoop. Wees Lucie is eerlijk en realistisch over het leven, de dingen die we mee maken en de pijn die het ons doet. Maar daarnaast, en ook juist daarom, is dit een verhaal die een steunpunt die je kan ankeren in moeilijke tijden.

De schrijfstijl is direct, heel ‘matter of factly’, iets wat erg past bij dit verhaal. Er zijn geen onnodige details, je wordt niet afgeleid door beschrijvingen, er wordt nergens om heen gedraaid. Dit is er. En zo gaat het.
De schrijfstijl droeg bij aan hoe erg het verhaal mij raakte, de woorden kwamen goed binnen.

Geschreven door Astrid Boonstoppel
Uitgegeven door Blossom Books

Recensie exemplaar

Advertentie

Zolang de citroenbomen bloeien

⭐️ 5 sterren ⭐️

Hoe schrijf je een recensie over een boek die je sprakeloos heeft gemaakt? Hoe vind je de woorden?
Dat gaat er door m’n hoofd terwijl ik deze recensie probeer te schrijven. Maar omdat dit boek het zó verdient, ga ik een poging wagen.

Waar de citroenbomen bloeien gaat over Salama, ze woont in Syrië en ze wil vrij zijn. Vrijheid van de dictatorschap die Syrië al decennia lang gevangen houdt. Terwijl de Free Syrian Army strijdt voor een vrije Syrië gaat Salama’s leven, en die van alle mensen om haar heen, gebukt onder aanvallen van de militairen.
Salama is inmiddels al zo veel verloren, haar vader en broer, haar moeder, haar studie en haar leven. Voor de revolutie was zij een farmacie studente, nu is ze vrijwilligster in het ziekenhuis waar een constante stroom van gewonden binnenkomen.
Enerzijds wil Salama weg en veiligheid opzoeken, anderzijds wil zij mensen blijven helpen en Syrië niet in de steek laten.

Dit boek neemt je mee in het dagelijkse leven van Salama. Als lezer krijg je pijnlijk duidelijk te zien hoe het dagelijkse leven van Salama eruit ziet. Wat oorlog met een mens doet, zowel lichamelijk als geestelijk.
Regelmatig las ik met een brok in m’n keel, merkte ik dat ik dacht “hoe kan dit gebeuren” en moest ik tranen weg vegen.

De personages zijn stuk voor stuk prachtig neer gezet. Ze komen tot leven in dit boek. Je hoort hun verhaal, ziet ze worstelen, hoopt en bidt met ze mee voor betere tijden.
Ook de schrijfstijl is prachtig, hoewel de inhoud van het verhaal erg heftig is, brengt de luchtigere schrijfstijl daar een balans in. Het verhaal leest vlot, is toegankelijk en weet je vanaf het begin vast te grijpen.

Waar de citroenbomen bloeien zou eigenlijk iedereen moeten lezen. Met dit boek wordt een stem gegeven aan de mensen in en uit Syrië. En dit boek is onze kans om te luisteren en te begrijpen.

Geschreven door Zoulfa Katouh
Vertaald door Merel Leene
Uitgegeven door Blossom Books

Recensie exemplaar

Blogtour: De Spaanse Liefdesleugen

⭐️ 4,5 sterren ⭐️

Woohoo! Dit populaire tiktok boek is naar het Nederlands vertaald. 🎉
Vandaag is het mijn beurt in de blogtour voor ‘De Spaanse liefdesleugen’. Kijk onder aan deze post voor de andere bloggers die mee doen, zodat je ook op hun blog een kijkje kunt nemen!

In de Spaanse liefdesleugen volgen we Catalina. Zij is na een moeilijke tijd weg gegaan uit haar thuisland, Spanje, om te gaan studeren en werken in Amerika. Haar familie heeft tot grote ergernis van Catalina ontzettend medelijden met haar vrijgezelle status. Als Catalina hoort dat haar Spaanse ex verloofd is, floept de leugen dat zij ook een vriend heeft er zomaar uit. Sterker nog, ze zegt hem mee te nemen naar de bruiloft van haar zus (die over een paar weken in Spanje is).
Dit betekend dat Catalina snel opzoek moet naar iemand die bereid is haar vriend te spelen en mee te gaan naar Spanje. Dan biedt haar vervelende en arrogante collega Aaron aan om die persoon voor haar te zijn. Met geen enkele andere opties kan ze hem niet echt weigeren..

Wat heb ik genoten van dit boek! Met boeken die erg gehyped zijn ben ik vaak wat huiverig; is de hype wel terecht of is het boek eigenlijk zo-zo? Nou, lieve mensen, de hype is 100% terecht als het gaat om ‘De Spaanse liefdesleugen’.

Het verhaal is vanaf de eerste pagina grappig. Je kan de rivaliteit tussen de twee hoofdpersonages voelen en zo lezend zit je natuurlijk eerste rang mee te genieten. Naast de humor en het lachen bevat het verhaal ook diepgang. Je ziet de personages worstelen met bekende problemen zoals onzekerheid, meningen van anderen en hoe je soms moet knokken als vrouw zijnde met mannelijke collega’s.

De Spaanse liefdesleugen leest erg vlot en hoewel de bruiloft in Spanje tamelijk uitgebreid aan bod komt, draagt dat juist bij aan uniekheid van het verhaal. Je waant je echt daar met de grote Spaanse familie.
Dit is mijn eerste boek van Elena Armas maar hij smaakt naar meer.

Catalina en Aaron zijn leuke en gelaagde hoofdpersonages. Tijdens het schrijven van de recensie besefte ik me dat je eigenlijk ‘alleen’ vanuit het perspectief van Catalina leest, maar toch krijg je het gevoel dat je Aaron ook goed kent.
De bijfiguren waren ook leuk en levendig. De familie van Catalina en haar vriendin Rosie maakte me meerdere malen aan het lachen, je merkt dat ze hun eigen persoon zijn en dat ze de puntjes op de i waren in dit verhaal.

Al met al is De Spaanse liefdesleugen een heerlijk verhaal om bij weg te zwijmelen. Als je gek bent op de tropes: enemies to lovers, fake dating, one bed en je houdt van een slow burn romance is dit boek perfect voor jou. 👌🏽

Geschreven door Elena Armas
Vertaald door Els Brevink
Uitgegeven door Zomer & Keuning

Recensie exemplaar

Blogtour: Wat wij niet zagen

Vandaag is het mijn beurt in de ‘Wat wij niet zagen’ blogtour! 🎉

⭐️ 2,5 sterren ⭐️

Flaptekst:
Hoe goed ken je elkaar nou echt?
Na een ingrijpende gebeurtenis ontmoeten vier vrienden elkaar weer op vakantie. Een week samen weg is een gewoonte die hun ouders al jaren hebben. Behalve vorig jaar. Toen hebben ze de vakantie overgeslagen.
Wat is er gebeurd en waarom is de sfeer nu zo gespannen? Rosalie, Pelle, Sara en Est proberen elkaar weer te vinden en er het beste van te maken. Maar alles is anders. Er ontbreekt iets. Ze hebben alle vier hun eigen gevoelens over de situatie. Langzaam wordt duidelijk dat herinneringen niet altijd te vertrouwen zijn. En dat schuldige niet zomaar aan te wijzen is.

Helaas moet ik zeggen dat dit niet mijn type boek was. Er waren een paar dingen die ervoor zorgde dat ik er niet helemaal van kon genieten.

Er is heel veel aan de hand tijdens dit verhaal. Je leert de vier hoofdpersonages kennen door middel van korte en vlotte hoofdstukken, en elk hoofdstuk is geschreven vanuit het vertel perspectief van een van de vier jongeren.
De flaptekst leert je al dat er ‘iets’ gebeurd is vorig jaar waar niet over gepraat (maar wel de hele tijd naar verwezen 😝) wordt, daarnaast hebben de vier hoofdpersonages in hun persoonlijke leven te maken met wat struikelblokken en (bijna) elk van hun ouders ook. Dit zorgde voor een grote problemen-brij waar voor mij als lezer weinig overzicht in zat.

Daarnaast waren de hoofdpersonages in mijn ogen niet erg sympathiek. In het begin vond ik alleen Est een vervelend iemand. Maar naar mate het verhaal vorderde werd het steeds meer duidelijk hoe elk personage eigenlijk oppervlakkig en egocentrisch is. Ik snap dat er bij een kinder/tiener leeftijd een bepaalde mate van egoisme komt kijken, maar toch vond ik het hier opvallend veel. Het onsympathieke zorgde ervoor dat het verder van het verhaal afstond.

De auteur heeft een vlotte schrijfstijl waardoor het verhaal snel en prettig leest. Ook neemt de plot een onverwachte wending, het is altijd leuk als je denkt te weten waar het verhaal heen gaat en je dan toch compleet verrast wordt!

In Wat Wij Niet Zagen komen flink wat serieuze onderwerpen aan bod waarvan ik denk dat het ontzettend goed is dat zij erkend en besproken worden. Om deze reden bevat het boek ook een losse trigger warning zodat de lezer zelf kan bepalen of nu het juiste moment is om dit verhaal te lezen.😊

Geschreven door Karin van der Laan
Uitgegeven door NovelRebels

Vergeet ook niet bij deze blogs een kijkje te nemen in de blogtour:

Sterker dan elk afscheid

⭐️ 4 sterren ⭐️

Namens LS Amsterdam mocht ik mee doen met de leesclub voor Sterker dan elk afscheid. Het unieke was dat deze leesclub afgesloten werd met een online meeting MET de auteur!
Hoe gaafffff 😍
Dat vond ik dan ook het hoogtepunt. Heel gaaf om de schrijver vragen te kunnen stellen en ook om van hem de hoe en wat over het boek te horen.

Sterker dan elk afscheid was voor mij zo’n boek waar het een tijdje kost om erin te komen.
Het gaat over Nina en Michele. Nina is hoogsensitief en Michele is blind. Nadat ze elkaar ontmoeten in de trein worden ze verliefd. Maar op een dag verbreekt Nina al het contact en laat ze Michele over met allerlei vragen. Michele laat het daar echter niet bij zitten en wil weten waarom Nina zo abrupt het contact verbrak.

Om maar even met de deur in huis te vallen: de schrijfstijl pakte me niet. Nu zo achteraf denk ik dat het mij persoonlijk gewoon niet ligt. Ik vond dat er soms onnodig gebruik werd gemaakt van dure woorden, lange zinnen en overdreven beschrijvingen. Het was wat dat betreft iets te kleurrijk voor mijn smaak.

Het verhaal sprak me wél aan. Überhaupt dat er een personage was die hoogsensitief is (iets wat ik niet snel zie) maar de hoogsensitiviteit was ook ontzettend goed neergezet! Het verhaal was met momenten spannend, ontroerend en al met al gewoon pakkend.

Ondanks dat de schrijfstijl niet mijn smaak was las het boek wel snel. De hoofdstukken wisselen af tussen het gezichtspunt van Michele en Nina, waarbij ik merkte dat ik Nina’s hoofdstukken het leukst vond.

Ik denk dat dit boek voor zowel jongeren als volwassenen geschikt is. Een hedendaags verhaal met een mooie boodschap.

Geschreven door Enrico Galiano
Vertaald door Ada Duker en Henrieke Herber
Uitgegeven door LS Amsterdam

More than we can tell

⭐️ 4,25 sterren ⭐️

Intens en zwaar maar ook luchtig en fijn

More than we can tell wordt vertelt vanuit twee gezichtspunten. Die van Emma en Rev. Emma gamed graag maar voelt zich erg onbegrepen in de echte wereld.
Rev en zijn achtergrond leerde we al kennen in Brieven aan de duisternis, maar wordt verder vertelt en verdiept in More than we can tell. Het verhaal behandelt hele zware maar realistische en nodige thema’s (hierdoor kan het boek wel een trigger zijn!).

Het wordt makkelijk en fijn vertelt zonder af te doen aan de zware thema’s. Hierdoor voelde ik me erg betrokken bij de personages maar werd ik niet overspoeld door de heftigheid van hun situatie.

Als gamer vond ik het ontzettend gaaf om te lezen over een andere gamer en hoe het (zeker voor een meid) is om online te gamen. De problemen die erbij kunnen komen kijken en wat het met je doet.

Ik heb zo ontzettend genoten van dit boek en vind het jammer dat de serie (duologie eigenlijk) nu afgelopen is 💕

Geschreven door Brigid Kemmerer
Klik hier voor mijn recensie van Brieven aan de duisternis

Brieven aan de duisternis

⭐️ 4 sterren ⭐️

“Ik heb het gevoel dat jij mij begrijpt”

Juliet en Declan zitten op dezelfde school en mogen elkaar totaal niet.

Na het overlijden van haar moeder loopt Juliet helemaal vast in haar leven. Ze heeft altijd brieven aan haar moeder geschreven en besluit de brieven nu achter te laten bij het grafsteen van haar moeder.
Declans leven loopt ook niet lekker en hij moet een taakstraf uitvoeren op de begraafplaats. Op een dag vind hij een brief en besluit terug te schrijven.

Ik lees vooral veel fantasy maar geniet ook echt van een fijn hedendaags verhaal zo nu en dan. Dit was precies zo een moment.
Het boek leest heel fijn en makkelijk weg. In eerste instantie verwachtte ik dat ik wel zo ongeveer wist hoe het verhaal zou lopen en eindigen, ik had namelijk tijdens het lezen mijn vermoedens, maaaarr niets bleek minder waar! Ik werd aangenaam verrast door de wending van het verhaal.

De personages vond ik goed uitgewerkt en herkenbaar. Hierdoor is het makkelijk om je in te leven in het verhaal en hun situatie en ga je vanzelf met ze meeleven.

Er is ook een vervolg geschreven door Brigid Kemmerer, namelijk “More than we can tell” en die is niet vertaald (😭). Ik ben wel van plan deze in het Engels te lezen en zal daar ook een mini review van plaatsen.
Vervolg heb ik inmiddels gelezen en de recensie kun je hier vinden

Geschreven door Brigid Kemmerer
Uitgegeven door Uitgeverij Young and awesome
Vertaald door Tjalling Bos