Lily

⭐️ 4 sterren ⭐️

Ik ben dol op dystopische verhalen. Ze kunnen zo ver van onze realiteit liggen terwijl het geen fantasy is. Het zou namelijk best eens allemaal kunnen gebeuren. 😧
Zo ook met Lily. De aarde is kapot gemaakt door de mensen, er is een vreselijk besmettelijke schimmel rond aan het gaan en het leven speelt zich nu grotendeels digitaal af.

Flaptekst:
Buiten is het vijftig graden.
De zeespiegel stijgt elke dag en er is om de haverklap een lockdown door een of ander nieuw virus – of erger: een vieze schimmel. Maar het zal Lily allemaal worst wezen. Ze is veertien, baadt in luxe, en is altijd druk druk druk als een van de bekendste influencers van haar tijd.
Wanneer ze op vakantie halsoverkop verliefd wordt op de goddelijke mopperpot Samuel, stort ze zich in een knettergek avontuur om zijn hart (en zijn lippen) te veroveren. Waar ze niet op gerekend had, was de harde waarheid over het leven dat ze leidt. Een ontdekkingstocht die niet alleen haar bestaan, maar dat van elke jongere op de planeet op z’n kop zal zetten.
Een meisje dat alles heeft, geeft haar prinsessenleventje op voor de liefde. Ze krijgt er een verpletterende verantwoordelijkheid voor in de plaats.

Iets wat ik echt geweldig vond aan dit verhaal was de world-building. De auteur introduceert je op een hele natuurlijke manier aan deze futuristische en digitale wereld. Je krijgt natuurlijk te zien hoe het leven er nu uitziet voor Lily en de rest van de mensheid maar je wordt ook meegenomen in de geschiedenis hiervan. Hoe is dit begonnen? Waar heeft de aarde precies last van? Wat is er gebeurd met de dieren? Al deze vragen worden beantwoord zonder dat je een bombardement aan informatie binnen krijgt. Je kunt merken dat er goed over deze wereld na is gedacht en dat er ook logica achter zit.

Verder is het een origineel verhaal met een onvoorspelbare plot. Een boek die spannend, interessant, met momenten grappig en ook erg leerzaam is. De vlotte schrijfstijl grijpt je vast en zorgt ervoor dat je als het ware door het verhaal heen vliegt.

Lily is een koppig en een beetje naïef meisje die veel over zichzelf en de wereld leert. Ze groeit ontzettend in dit boek. Samuel, de andere hoofdpersonage, is in veel opzichten Lily’s tegenpool maar al vanaf het eerste moment raak je geïntrigeerd door hem en wat zijn verhaal is.

Lily is voor lezers vanaf 11 jaar en past daarmee perfect bij de doelgroep.
In eerste instantie dacht ik dat het hierdoor wellicht een beetje kinderachtig zou kunnen zijn, maar dat was dit boek helemaal niet. De auteur heeft een goed en sterk verhaal neergezet, serieuze problemen aangekaart (zoals het klimaat) én het verhaal toegankelijk gehouden. Door de toevoeging van influencers en sociale media sluit het goed aan op de belevingswereld van de jeugd.

Geschreven door Tom de Cock
Uitgegeven door Pelckmans

Bedankt aan New Book Collective en Pelckmans voor dit recensie exemplaar.

Advertentie

Reboot

⭐️ 4 sterren ⭐️

Reboot gaat over de 17 jarige Wren. Ze werd als twaalfjarige neergeschoten en kwam 178 minuten later weer tot leven, nu is ze een Reboot. Reboots zijn sterk, snel en genezen binnen no-time maar hoe langer je dood bent geweest, hoe minder menselijk je bent. Reboots worden gehaat en gevreesd door mensen.
Wren is met haar 178 minuten de dodelijkste Reboot die er is. Op een dag komt ze Callum, 22 minuten, tegen en besluit ze hem te trainen om zo zijn overlevingskansen te vergroten. Callum is traag, vriendelijk en bovenal nog best menselijk. Wren begint Callum aardig te vinden en aan hem te wennen. Als ze het bevel krijgt om hem te elimineren weet ze niet wat ze moet doen.

Ik hou van dystopische verhalen dus na het lezen van de flaptekst had ik er al zin in. Verder heb ik dit boek eiegenlijk niet vaak langs zien komen, dat is wel iets wat me wat huiverig maakte, blijkbaar is het toch geen populair boek?

Nou, geheel onterecht wat mij betreft. Deze duologie is echt heel leuk. Het hele concept van rebooten en sterker terug komen vond ik heel gaaf en heb ik nog niet eerder gelezen volgens mij. Het was super interessant en daardoor ben je ook extra geïnvesteerd in het verhaal. Ik wou graag weten hoe het verder ging met Wren, maar daarnaast was ik ook nieuwsgierig naar de wereld en hoe het komt dat (sommige) mensen rebooten en wat het gevolg daarvan is voor de maatschappij. Het is een concept wat je doet nadenken over de (fictieve) wereld en bezig houdt.

Het verhaal is spannend en vlot geschreven waardoor je het gevoel hebt door het boek heen te vliegen.
Reboot is zo’n 290 pagina’s lang en daarom denk ik ook erg geschikt voor mensen die niet vaak lezen.

Geschreven door Amy Tintera
Vertaald door Valérie Janssen
Uitgegeven door Best of YA

Wilder girls

⭐️ 2,5 sterren ⭐️

Een verhaal wat aanvankelijk spannend, eng en mysterieus begon eindigde als een teleurstelling.

Wilder Girls gaat over drie meiden die op een kostschool zitten. De kostschool staat op een eiland en zit al anderhalf jaar in quarantaine omdat er een onbekende besmettelijke ziekte is uitgebroken. Langzaam maar zeker gaan er leraren en leerlingen dood. De ziekte verandert hun lichaam en lijkt in alle levende wezens te kruipen. Ze zijn nog aan het wachten op een geneesmiddel als een van de meiden vermist raakt. Het zou makkelijk moeten zijn om haar te vinden, ze zitten op een eiland notabene, maar al zoekende komen de vriendinnen erachter dat het alles behalve makkelijk is.

In het begin zat ik helemaal in het verhaal. De flaptekst klonk spannend, er heerste een ontzettend enge sfeer in het boek en wat voor een schokkende ziekte is “the tox”?! Ik wou alleen maar meer weten; waar komt het vandaan? Hoe gaan ze het overleven?

Naarmate het verhaal vorderde merkte ik langzaam maar zeker dat ik niet de antwoorden zou krijgen die ik hoopte.
Niet alleen dat; het werd op sommige punten zelfs vager.
Ik heb het gevoel dat ik een andere versie heb gelezen van dit verhaal, ik hoor namelijk zo veel lovende reacties dat ik me hier even de vreemde eend in de bijt voel. 👀

Ik irriteerde me mateloos aan hoe Hetty (en Byatt soms ook) totaal niet de vragen stelde die nodig waren om het beter te begrijpen.
Het einde vond ik helaas ook heel anticlimax en veel te open.

Spoiler over het einde!

Wat voor mij ook echt een mega ergenis is (in boeken of series/films): geheimen. Dit boek zit er vol mee. Hetty zit steeds “het is allemaal mijn schuld” etc.
Hell no girl, doe normaal.
Het is de schuld van iedereen die geheimen bewaard. Extreme geheimen waardoor je de regels gaat verbreken om aan antwoorden te komen.
En op het eind willen ze Mss Welch ineens tot een soort heldin maken omdat ze de meiden zogenaamd altijd heeft beschermd? Wat een onzin. Ze had ze pas beschermd als ze open kaart had gespeeld. En niet zichzelf had neergestoken zonder enige vraag te beantwoorden. 😒
Einde rant. 😅

Om positief te eindigen:
Dit boek heb ik als audioboek geluisterd. Dit is het eerste boek dat ik ooit als audioboek heb “gelezen”. Ik dacht dat het niks voor mij zou zijn maar ik ben ZO ontzettend verrast. Ik vond het geweldig!
Een boek lezen (luisteren) tijdens het doen van het huishouden? Wat ideaal. Dit ga ik zeker erin houden. 😁

Geschreven door Rory Power
Geluisterd op Storytell

Quotum – Project Z

⭐️ 4 sterren ⭐️

Dit boek ziet er zo prachtig uit! Kijk die omslag en gekleurde randen. Even wat extra aandacht daarvoor:

😍Wat een beauty 😍

De aarde is overbevolkt. We zijn met te veel mensen en maken de aarde kapot. De oplossing? Een quotum. Een maximum aantal inwoners per land.
Axel en Tommy hebben pech, zij zijn een van de gezinnen die uitgekozen zijn om in de slinkstand te gaan. De Euro-Unie probeert met de slinkstand te voorkomen dat ze mensen moeten vermoorden om aan de quota te komen. Slinkers tellen namelijk als een half persoon omdat zij niet naar school mogen, ze krijgen een armazlig voedselpakket en werken in slinkerdienst.
Als de ouders van Axel en Tommy worden opgepakt moeten ze vluchten naar een veiligere plek. Maar is er wel een veilige plek voor slinkers?

Ik vind het een ontzettend goed bedacht dystopisch verhaal. Tijdens het lezen was ik echt onder de indruk van de wereld en hoe alles in elkaar zat. Het heeft me ook best wat kippenvel bezorgd omdat een overvolle aarde toch best dicht bij de realiteit ligt en bepaalde toestanden niet ondenkbaar zijn als je kijkt naar de geschiedenis van de mensheid.

Wel voelde ik heel weinig binding met de hoofd personages. Dit kwam vooral omdat ik me totaal niet kon vinden in hun gedrag of gedachtengang. Tommy was de enige waarbij ik me wel wat kon inleven maar Axel en Sunny wekte vooral irritatie op. Ze waren naar mijn mening vaak onnodig hard en gemeen en iets te veel van de “tough love”.
Toch merkte ik dat de personages groeide naarmate het verhaal vorderde.

Aan het eind van het boek waren Axel en Sunny een stuk minder irritant (of was ik meer aan ze gewend?).

Wat ik een beetje miste in dit boek was een map. Ik had heel graag gezien hoe de Euro Unie er precies uitzag, welke landen erbij horen, waar het moeras was etc. Dat had het net wat tastbaarder gemaakt voor mij.
Ook hoop ik dat we in het tweede deel wat meer te zien zullen krijgen over slinkkampen, ondanks dat ze zo gruwelijk klinken.

Al met al vond ik het boek wél leuk en smaakt het naar meer! Ik ben heel benieuwd naar het vervolg en hoe het verhaal zich verder gaat ontwikkelen. 😁

Geschreven door Marloes Morshuis
Uitgegeven door Lemniscaat

De ballade van slangen en zangvogels (Hongerspelen #0)

⭐️ 4,5 sterren ⭐️

De ballade van slangen en zangvogels (hierna: Ballade (want wat een titel 😂)) komt vóór de Hongerspelen.
Omdat dit boek later is gepubliceerd zal het (milde) spoilers bevatten over de hongerspelen trilogie (!!)

In Ballade volg je Coriolanus Snow aan het eind van z’n tienerjaren. Hij was de ultieme slechterik in de hongerspelen en aanvankelijk was ik wat huiverig over dit boek. Ik haatte Snow! Hoe kon ik dit boek nou leuk gaan vinden? Ook voelde ik er niks voor om te lezen waarom Snow zo slecht was. Hij was walgelijk, punt. Daar hoefde geen “omdat” of “maar” bij.

Laat ik in ieder geval beginnen door te zeggen dat dit boek me echt heeft verrast! De hongerspelen vond ik een ontzettend goede, maar ook emotioneel zware, trilogie. Suzanne Collins weet zo goed het leed van de personages over te brengen dat ik afentoe echt flink moest slikken tijdens het lezen en het me ook lang bij bleef.
In Ballade is dat niet anders. Al vrij snel gebeurden er dingen waarbij ik moest slikken en even bang was voor wat er komen zou.

Het was bijzonder om uit het oogpunt van Snow te lezen.

Spoiler!

Naarmate het verhaal vorderde merk je wel echt hoe verdorven Snow van binnen is. Voor en tijdens de hongerspelen had hij soms al wel gedachten waarin je merkte dat hij zich beter voelt dan de meeste mensen. Mensen uit de districten zag hij al helemaal niet als mensen. Dit merkte je ook bij zijn oma. Die had dezelfde bevoorrechte houding, ondanks dat ze op dat moment net zo arm waren als de mensen uit de districten. En toch voelde Snow sympathie voor Lucy en leek hij nog een beetje menselijk.

Maar nadat Snow als vredesbewaker moest werken werd hij eigenlijk alleen maar egoïstischer. Van z’n haat op de spotgaaien tot z’n radicale ideeën over macht, controle en contracten.

Zijn persoonlijkheid zorgde er bij mij erg voor dat het me niet echt kon schelen hoe het met hem afliep, of hij gekwetst werd etc.
Dat deed overigens niet af aan het verhaal. Het bleef spannend en ik wou constant doorlezen.

De schrijfstijl was, net als in de andere boeken, heerlijk. Het boek leest zo fijn weg en je merkt helemaal niet dat je bijna 600 pagina’s aan het lezen bent.

Het boek geeft veel inzicht op het ontstaan en de ontwikkeling van de hongerspelen. Ik had zelf niet gedacht dat het zo gelopen zou zijn en alleen daarom al vind ik het boek een goede aanwinst voor de trilogie!
Je hoeft ook helemaal geen zin te hebben in Snow om dit boek leuk/goed te vinden.

Ik lees hier en daar dat het boek wat tegen valt en saai gevonden wordt. Hierin kan ik mij zelf niet in vinden, wel is het zo dat het boek haast wat “psychologisch” aanvoelt, omdat het veel gaat over mindgames en de ontwikkeling van een personage (Snow). Wat dat betreft lijkt Ballade meer op het derde boek uit de trilogie, Spotgaai, dan de eerste twee.

Het verhaal heeft een paar twists die ik zelf wel een beetje voorspelbaar vond maar dat komt denk ik doordat ik de trilogie al gelezen had.

Ik had bijvoorbeeld al verwacht dat Snow verliefd zou worden op Lucy en ik had eigenlijk verwacht dat hij haar zou vermoorden. Nu achteraf had hij dat dus ook gedaan als hij daar de kans voor kreeg.
Ik vind het als een beetje jammer dat we niet te horen kregen hoe het eindigde en tegelijkertijd kan ik het mysterieuze dat nu overblijft ook wel waarderen.

Al met al écht een goed boek! Een mooie aanvulling op de Hongerspelen trilogie. 😁

Mijn rating van de Hongerspelen trilogie:
Hongerspelen ⭐️ 4 sterren ⭐️
Vlammen ⭐️ 4 sterren ⭐️
Spotgaai ⭐️ 5 sterren ⭐️

Geschreven door Suzanne Collins
Vertaald door Maria Postema
Uitgegeven door Uitgeverij van Goor/Best of YA