Ontwerp een vergelijkbare site met WordPress.com
Aan de slag

De ballade van slangen en zangvogels (Hongerspelen #0)

⭐️ 4,5 sterren ⭐️

De ballade van slangen en zangvogels (hierna: Ballade (want wat een titel 😂)) komt vóór de Hongerspelen.
Omdat dit boek later is gepubliceerd zal het (milde) spoilers bevatten over de hongerspelen trilogie (!!)

In Ballade volg je Coriolanus Snow aan het eind van z’n tienerjaren. Hij was de ultieme slechterik in de hongerspelen en aanvankelijk was ik wat huiverig over dit boek. Ik haatte Snow! Hoe kon ik dit boek nou leuk gaan vinden? Ook voelde ik er niks voor om te lezen waarom Snow zo slecht was. Hij was walgelijk, punt. Daar hoefde geen “omdat” of “maar” bij.

Laat ik in ieder geval beginnen door te zeggen dat dit boek me echt heeft verrast! De hongerspelen vond ik een ontzettend goede, maar ook emotioneel zware, trilogie. Suzanne Collins weet zo goed het leed van de personages over te brengen dat ik afentoe echt flink moest slikken tijdens het lezen en het me ook lang bij bleef.
In Ballade is dat niet anders. Al vrij snel gebeurden er dingen waarbij ik moest slikken en even bang was voor wat er komen zou.

Het was bijzonder om uit het oogpunt van Snow te lezen.

Spoiler!

Naarmate het verhaal vorderde merk je wel echt hoe verdorven Snow van binnen is. Voor en tijdens de hongerspelen had hij soms al wel gedachten waarin je merkte dat hij zich beter voelt dan de meeste mensen. Mensen uit de districten zag hij al helemaal niet als mensen. Dit merkte je ook bij zijn oma. Die had dezelfde bevoorrechte houding, ondanks dat ze op dat moment net zo arm waren als de mensen uit de districten. En toch voelde Snow sympathie voor Lucy en leek hij nog een beetje menselijk.

Maar nadat Snow als vredesbewaker moest werken werd hij eigenlijk alleen maar egoïstischer. Van z’n haat op de spotgaaien tot z’n radicale ideeën over macht, controle en contracten.

Zijn persoonlijkheid zorgde er bij mij erg voor dat het me niet echt kon schelen hoe het met hem afliep, of hij gekwetst werd etc.
Dat deed overigens niet af aan het verhaal. Het bleef spannend en ik wou constant doorlezen.

De schrijfstijl was, net als in de andere boeken, heerlijk. Het boek leest zo fijn weg en je merkt helemaal niet dat je bijna 600 pagina’s aan het lezen bent.

Het boek geeft veel inzicht op het ontstaan en de ontwikkeling van de hongerspelen. Ik had zelf niet gedacht dat het zo gelopen zou zijn en alleen daarom al vind ik het boek een goede aanwinst voor de trilogie!
Je hoeft ook helemaal geen zin te hebben in Snow om dit boek leuk/goed te vinden.

Ik lees hier en daar dat het boek wat tegen valt en saai gevonden wordt. Hierin kan ik mij zelf niet in vinden, wel is het zo dat het boek haast wat “psychologisch” aanvoelt, omdat het veel gaat over mindgames en de ontwikkeling van een personage (Snow). Wat dat betreft lijkt Ballade meer op het derde boek uit de trilogie, Spotgaai, dan de eerste twee.

Het verhaal heeft een paar twists die ik zelf wel een beetje voorspelbaar vond maar dat komt denk ik doordat ik de trilogie al gelezen had.

Ik had bijvoorbeeld al verwacht dat Snow verliefd zou worden op Lucy en ik had eigenlijk verwacht dat hij haar zou vermoorden. Nu achteraf had hij dat dus ook gedaan als hij daar de kans voor kreeg.
Ik vind het als een beetje jammer dat we niet te horen kregen hoe het eindigde en tegelijkertijd kan ik het mysterieuze dat nu overblijft ook wel waarderen.

Al met al écht een goed boek! Een mooie aanvulling op de Hongerspelen trilogie. 😁

Mijn rating van de Hongerspelen trilogie:
Hongerspelen ⭐️ 4 sterren ⭐️
Vlammen ⭐️ 4 sterren ⭐️
Spotgaai ⭐️ 5 sterren ⭐️

Geschreven door Suzanne Collins
Vertaald door Maria Postema
Uitgegeven door Uitgeverij van Goor/Best of YA

Advertentie

De ijzige verloofde

⭐️ 2,5 sterren ⭐️

De ijzige verloofde gaat over Ophelia. Ze wordt uitgehuwelijkt aan Thorn. Ze is helemaal niet geïnteresseerd in trouwen en verhuist met tegenzin naar hem. Daar aangekomen komt ze erachter dat zijn wereld niet alleen totaal anders is maar ook gevaarlijk.
Ze zal een manier moeten vinden om hiermee om te gaan.

Dit boek krijgt een 10+ als het gaat om world building! Echt. Ik heb al heel lang geen boek gelezen die zo een creatieve wereld bevat. Tijdens het lezen van het boek werd ik steeds verrast over de creativiteit van de schrijver. Hoe ze het heeft kunnen bedenken en hoe gaaf ze het in elkaar heeft gezet.

Er is een dunne lijn als het gaat om world building en duidelijkheid, het moet natuurlijk overzichtelijk zijn maar tegelijkertijd ook niet de lezer te erg overladen. Dat gebeurde in ieder geval niet in dit boek. Ik miste soms wel wat details die de wereld naar mijn idee net wat duidelijker hadden gemaakt, of die er eigenlijk voor hadden gezorgd dat er een completer beeld zou zijn van de wereld.

Spoiler:


Hoe komt Ophelia aan de sjaal? En wat is het verhaal van de sjaal? Ik had ook graag meer willen weten van de “oude wereld” (daarmee bedoelen ze waarschijnlijk onze wereld?) en de transformatie naar de wereld waar ze nu in leeft. Ook wat uitleg over de arken en hoe het in elkaar zit was fijn geweest.
Ook miste ik eigenlijk een map in het boek.


Met de hoofdpersonage, Ophelia, had ik vrij weinig. Ik weet niet precies waar dat aan lag, ik vond haar verder wel prima maar niet bijzonder. Ze is erg passief en daar ergerde ik me wel geregeld aan. Haar verloofde, Thorn, vond ik helemaal niks. Hij komt over als een chagrijnige en arrogante man. Verder voelde ik niet echt een connectie met de meeste personages in het boek.
EN TOCH! is dit een van de weinige boeken waarbij ik een band voelde met een zij-personage! Ik was namelijk helemaal gek op Tante Rosalinde. Wat een geweldige en heerlijke vrouw. 😂

Spoiler


Ongeveer een kwart in het verhaal schreef ik dit op als notitie over haar!
“Thank the Lord dat tante Rosalinde mee was. Haar aanwezigheid, vragen en verontwaardiging over alles gaf mij in ieder geval het gevoel dat ik niet de enige waar die zo in de war was over de stand van zaken.
Nadeel aan zo een uitgebreide fantasy wereld is natuurlijk dat het op sommige momenten voor wat fronzen kan zorgen. Ik vond ze niet te hinderlijk maar door tante Rosalinde wist ik dat de verwarring die ik voelde niet aan mij lag.
Ik hou er ook van hoe ze het voor haar nichtje op neemt 😍 ze is niet bang om te zeggen als ze iemands gedrag tegenover Ophelia ongepast vind, hoe invloedrijk diegene ook is.”


De schrijfstijl sprak me in dit boek ook niet echt aan. Ik durf niet te zeggen waar dit precies aan ligt, het is namelijk niet dat er te veel moeilijke woorden gebruikt worden maar het vloeide gewoon niet lekker. Wellicht dat dit in de origineel taal (Frans) anders is.

Ik heb flink getwijfeld voor het aantal sterren. De grootste pluspunt van dit boek vond ik de wereld. Voor de rest was het boek helaas vrij saai voor mij. Ik had verwacht hem erg leuk te vinden, met name door de vergelijking met Harry Potter, maar uiteindelijk is het gewoon niet mijn ding. ik deed er ook veel langer over dan verwacht en als ik kijk naar andere 3 sterren boeken vond ik hem er toch niet tussen passen.

Geschreven door Christelle Dabos
Vertaald door Eef Gratama
Uitgegeven door Luitingh-Sijthoff

De beminde

Waardering: 3 uit 5.

Ik ben een grote fan van Kiera Cass haar eerdere boeken en begon dan ook vol verwachting aan De Beminde.

Het verhaal gaat over Hollis die in het kasteel van de koning woont. De koning is klaar om te trouwen en zijn oog valt op haar. Hollis dacht dat koningin worden precies was wat ze wou, maar naar mate de koning meer interesse in haar toont begint ze meer te twijfelen.

Ehh.. het doet me pijn om te typen maar dit boek viel me een beetje tegen. ☹️
Het begin van het verhaal miste wat achtergrond informatie die de wereld en (met name) Hollis een duidelijker beeld zouden hebben gegeven

Klik hier om de spoiler te zien

Wie is Hollis? Waarom woont ze in het kasteel?
Wat zijn al deze typische gebruiken van Coroa zoals het toernooi en kroningsdag? Waarom wordt er gedanst?

Iets over de helft van het boek gaat het verhaal in zo’n snelvaart, het was hierdoor niet heel volgbaar meer. Het was wel duidelijk wat er precies gebeurde enzo, maar de snelheid maakte de emotionele connectie die ik had met het verhaal en de personages nog dunner.

Klik hier om de spoiler te zien

Van de een op de andere pagina mocht ze Jameson niet meer (terwijl hij altijd al een beetje raar was). Nog een pagina verder ging ze er met Silias vandoor. En ineens ging ze trouwen. En hoppa, ze was getrouwd.
Meid, doe even rustig 😂

Ik val in herhaling maarrr… het boek is wel fijn geschreven en leest snel weg. Ideaal om te lezen na een wat zwaarder/intensiever boek.
De omslag vind ik ook hartstikke mooi en echt in lijn met de andere Kiera Cass boeken.

Al met al is het oprecht een vermakelijk boek. Drie sterren betekent voor mij tenslotte dat het een prima boek was. Alleen als je het boek begint met het idee van vijf sterren (zoals ik dus deed) is er de kans dat je wat teleurgesteld zult raken. In ieder geval kijk ik uit naar het tweede deel en zodra het kan, ga ik die ook (vooruit) bestellen!

Geschreven door Kiera Cass
Vertaald door Hanneke van Soest
Uitgegeven door Van Goor / BestofYA

The Illuminae files

illuminae

Deze trilogie bestaat uit:
1. Illuminae ⭐️ 4,5 ⭐️
2. Gemina ⭐️ 4,5 ⭐️
3. Obsidio ⭐️ 5 ⭐️

Het is een boek in het genre Young Adult Sci-fi. Ik vind het lastig uit te leggen waar het over gaat maar ik ga een poging doen!
In het eerste boek volg je Kady en Ezra, zij zijn ter nauwerdood gevlucht van hun planeet Kerenza toen die werd aangevallen door corporatie BeiTech. BeiTech wilt echter niet dat er mensen zijn die weten wat zij gedaan hebben en dus proberen ze iedereen die er van af weet te vermoorden.
Aan Kady en Ezra de uitdaging om niet alleen te overleven maar ook om de waarheid boven tafel te halen en verder te vertellen.

Deze serie heeft mij zo meegesleept! Het is zo ontzettend gaaf in elkaar gezet.
Ik ga wat foto’s van de binnenkant van Illuminae delen zodat je kunt zien waarom ik er zo van onder de indruk ben:

(klik op een afbeelding om deze te vergroten)

Het verhaal wordt verteld door middel van onder andere chatgesprekken, interviews en videobeelden. Voordat ik aan Illuminae begon vroeg ik me af of het boek mij dan wel zou kunnen pakken. Of het verhaal wel goed en duidelijk vertelt kon worden op zo’n bijzondere manier. Nou… JA DAT KAN!

Het is denk ik echt iets wat je zelf moet lezen om het te begrijpen maar het is het zo waard!
De serie is helaas (nog?) niet vertaald (😭) en dus alleen in het Engels te lezen. Zelf vond ik het Engels niet te moeilijk, wel was het even wennen aan bepaalde termen die gebruikt worden omdat het zich grotendeels afspeelt in de ruimte.

Om spoilers te vermijden zal ik niet veel uitwijken over het tweede en derde boek, maar ook deze zijn écht de moeite waard. 😍
Het is een serie die heel vlot leest en waar je aan blijft denken als je hem weg gelegd hebt.