Dreiging en Duisternis (Grisha #2)

⭐️ 5 sterren ⭐️

OMG!! Dit was gewoon weer echt TE leuk.

Let op: bevat spoilers voor het eerste deel van de Grisha serie!

Dreiging en duisternis gaat verder na Schim en schaduw. We volgen Alina die samen met Mal is gevlucht van de duisterling en zover mogelijk naar het westen probeert te gaan. Maar al snel blijkt dat vluchten voor de Duisterling niet zo makkelijk is en misschien toch ook niet is wat Alina wilt.

Bardugo heeft in dit deel echt tijd genomen om de wereld en personages verder te ontwikkelen.
We krijgen meer te zien van de Grisha wereld en met name Alina groeit en leert kanten van zichzelf kennen waarvan ze niet eens wist dat zij die hadden.

Super realistisch! Het is alleen maar logisch dat ze (al is het maar een klein beetje) verleidt wordt door de hoeveelheid macht die ze heeft. In het verhaal zien we Alina worstelen hiermee, hoe ze anderen tot dingen kan aanzetten en het eigenlijk ook nog best fijn vind.

Deze ontwikkeling was echt nodig en je merkt ook echt dat ze mee groeit met het verhaal. Op een gegeven moment was ik bang dat ik haar hierdoor minder leuk zou vinden, ze leek een richting op te gaan die ik zelf een beetje vreemd vond.

Spoiler

Maaaarrr plottwist! Ze was gewoon haar donkere kant aan het ontdekken. Op het eind van het verhaal lijkt het ook even of ze zich bij de Duisterling gaat aansluiting en toen zat ik hier echt van “WAT?! 😤”, maar gelukkig was die slimme meid eigenlijk van plan hem neer te halen van binnen uit!

Maar gelukkig was dat niet zo.

Daarnaast maakt haar relatie met Mal ook de nodige ontwikkelingen door die niet meer dan logisch zijn.

Nikolai.
Nikolai…
Wat een leukerd. Ik heb regelmatig hardop gelachen terwijl ik de stukjes met hem las. Hij is ook een goede aanvulling op het verhaal en een beetje “the comic relief” die ook nodig is, het verhaal is immers best zwaar en duister.

Dit boek leest wederom heerlijk weg. Ik kan er echt van genieten als boeken ruim 400 pagina’s hebben maar het veel korter voelt.

De grisha serie is echt zo’n fijne fantasy series. Eentje waarbij je direct verder wil lezen maar tegelijkertijd ook niet wilt dat het boek te snel uit is.

Al met al;
Een emotionele rollercoaster maar ik zou hem zo weer over doen. Heerlijk boek. 💕

Gelukkig is er nog een derde deel! Daarnaast zijn er nog meer boeken die zich afspelen in de Grisha wereld. Ik ben van plan ze allemaal te lezen.
Schim en schaduw ⭐️ 4,5 ⭐️
Dreiging en duisternis ⭐️ 5 ⭐️
Val en verlossing
List en leugens
Kraai en koninkrijk
De taal der doornen
De verminkte koning

Geschreven door Leigh Bardugo
Vertaald door Merel Leene
Uitgegeven door Blossom Books

Advertentie

De ballade van slangen en zangvogels (Hongerspelen #0)

⭐️ 4,5 sterren ⭐️

De ballade van slangen en zangvogels (hierna: Ballade (want wat een titel 😂)) komt vóór de Hongerspelen.
Omdat dit boek later is gepubliceerd zal het (milde) spoilers bevatten over de hongerspelen trilogie (!!)

In Ballade volg je Coriolanus Snow aan het eind van z’n tienerjaren. Hij was de ultieme slechterik in de hongerspelen en aanvankelijk was ik wat huiverig over dit boek. Ik haatte Snow! Hoe kon ik dit boek nou leuk gaan vinden? Ook voelde ik er niks voor om te lezen waarom Snow zo slecht was. Hij was walgelijk, punt. Daar hoefde geen “omdat” of “maar” bij.

Laat ik in ieder geval beginnen door te zeggen dat dit boek me echt heeft verrast! De hongerspelen vond ik een ontzettend goede, maar ook emotioneel zware, trilogie. Suzanne Collins weet zo goed het leed van de personages over te brengen dat ik afentoe echt flink moest slikken tijdens het lezen en het me ook lang bij bleef.
In Ballade is dat niet anders. Al vrij snel gebeurden er dingen waarbij ik moest slikken en even bang was voor wat er komen zou.

Het was bijzonder om uit het oogpunt van Snow te lezen.

Spoiler!

Naarmate het verhaal vorderde merk je wel echt hoe verdorven Snow van binnen is. Voor en tijdens de hongerspelen had hij soms al wel gedachten waarin je merkte dat hij zich beter voelt dan de meeste mensen. Mensen uit de districten zag hij al helemaal niet als mensen. Dit merkte je ook bij zijn oma. Die had dezelfde bevoorrechte houding, ondanks dat ze op dat moment net zo arm waren als de mensen uit de districten. En toch voelde Snow sympathie voor Lucy en leek hij nog een beetje menselijk.

Maar nadat Snow als vredesbewaker moest werken werd hij eigenlijk alleen maar egoïstischer. Van z’n haat op de spotgaaien tot z’n radicale ideeën over macht, controle en contracten.

Zijn persoonlijkheid zorgde er bij mij erg voor dat het me niet echt kon schelen hoe het met hem afliep, of hij gekwetst werd etc.
Dat deed overigens niet af aan het verhaal. Het bleef spannend en ik wou constant doorlezen.

De schrijfstijl was, net als in de andere boeken, heerlijk. Het boek leest zo fijn weg en je merkt helemaal niet dat je bijna 600 pagina’s aan het lezen bent.

Het boek geeft veel inzicht op het ontstaan en de ontwikkeling van de hongerspelen. Ik had zelf niet gedacht dat het zo gelopen zou zijn en alleen daarom al vind ik het boek een goede aanwinst voor de trilogie!
Je hoeft ook helemaal geen zin te hebben in Snow om dit boek leuk/goed te vinden.

Ik lees hier en daar dat het boek wat tegen valt en saai gevonden wordt. Hierin kan ik mij zelf niet in vinden, wel is het zo dat het boek haast wat “psychologisch” aanvoelt, omdat het veel gaat over mindgames en de ontwikkeling van een personage (Snow). Wat dat betreft lijkt Ballade meer op het derde boek uit de trilogie, Spotgaai, dan de eerste twee.

Het verhaal heeft een paar twists die ik zelf wel een beetje voorspelbaar vond maar dat komt denk ik doordat ik de trilogie al gelezen had.

Ik had bijvoorbeeld al verwacht dat Snow verliefd zou worden op Lucy en ik had eigenlijk verwacht dat hij haar zou vermoorden. Nu achteraf had hij dat dus ook gedaan als hij daar de kans voor kreeg.
Ik vind het als een beetje jammer dat we niet te horen kregen hoe het eindigde en tegelijkertijd kan ik het mysterieuze dat nu overblijft ook wel waarderen.

Al met al écht een goed boek! Een mooie aanvulling op de Hongerspelen trilogie. 😁

Mijn rating van de Hongerspelen trilogie:
Hongerspelen ⭐️ 4 sterren ⭐️
Vlammen ⭐️ 4 sterren ⭐️
Spotgaai ⭐️ 5 sterren ⭐️

Geschreven door Suzanne Collins
Vertaald door Maria Postema
Uitgegeven door Uitgeverij van Goor/Best of YA

Als het bloedt

⭐️ 3,5 sterren ⭐️

MIJN EERSTE KING BOEK! 😁

Als het bloedt bestaat uit vier korte verhalen. Het leek mij een ideaal boek om te kijken of King-boeken überhaupt wat voor mij zouden zijn.

Nou.. ik kan volmondig JA zeggen op die vraag 😁

Ik dacht eerst dat de boeken van King vol zaten met spanning en schrik en engheid. In dit boek heb ik in ieder geval al gezien dat dat niet perse zo is en hij absoluut goed is in het ontwikkelen van een personage en een diepgaand verhaal er omheen te maken.

Omdat het vier korte verhalen waren heb ik ze individueel beoordeelt.
De telefoon van meneer Harrigan: ⭐️ 4 sterren ⭐️
Het leven van Chuck: ⭐️ 3,5 sterren ⭐️
Als het bloedt: ⭐️ 3 sterren ⭐️
Rat: ⭐️ 3,5 sterren ⭐️

Telefoon:
Dit verhaal heeft me goed verrast! Het is een lievige verhaal en de spanning zit er subtiel in geweven.

Chuck:
Na het uitlezen van Chuck bleef ik een beetje verward achter. Ik had heel erg het gevoel dat ik iets belangrijks gemist had of over het hoofd had gezien.

Spoiler

Waarom was Chucks gezicht overal? Is de wereld nu vergaan?

Inmiddels heb ik met een vriend van mij gepraat over dit verhaal en zijn uitleg (op onder andere mijn vragen) was zo verhelderend! Ik deel het daarom ook even hier:

Spoiler! 🙂

Hij vertelde me dat hij het verhaal zo las dat het zich afspeelde in Chicks hoofd. Daarom zagen alle mensen Chuck. Elke keer als iemand sterft, sterft er immers een wereld met hun mee, de wereld in hun hoofd. In dat verhaal kregen wij een glimp van Chuck’s wereld. Dit vind ik zo gaaf! En het klinkt zo logisch. Jammer dat ik dat er niet zelf uit op kon maken 🤣, maar hey, soms gebeurt dat en deze ‘nieuwe betekenis’ heeft er wel voor gezorgd dat ik het verhaal meer ben gaan waarderen.

Ik vond het wel, net als het voorgaande verhaal, erg mooi geschreven. Niet simpel, maar het leest heel verhalend en daardoor vloeiend.
Marty en Felicia vond ik ook erg leuk. Je leest niet vaak over twee gescheiden mensen die nog zo goed met elkaar om kunnen gaan.

Als het bloedt:
Dit verhaal vond ik wisselend. Begon sterk, zwakte af zo rond de helft en eindigde weer sterk. Ik merkte wel dat ik mezelf er (vooral in het midden) een beetje doorheen moest slepen.

Spoiler!

De shifter vond ik een goed bedacht en ENG personage!
Op de een of andere manier werd ik erg verdrietig van en geraakt door Oom Henry. Arme man, in het verzorgingstehuis. Dat gevoel bleef ook nog wel echt even hangen 😅

Rat:
Rat was totaal niet rat ik verwacht had (😏).
Ik vond hem vermakelijk, leuk en onvoorspelbaar.

Al met al is mijn eerste King ervaring een succes. Ik zie mezelf zeker meer van hem lezen!

Geschreven door Stephen King
Vertaald door Annemarie Lodewijk
Uitgegeven door Boekerij

The Illuminae files

Deze trilogie bestaat uit:
1. Illuminae ⭐️ 4,5 ⭐️
2. Gemina ⭐️ 4,5 ⭐️
3. Obsidio ⭐️ 5 ⭐️

Het is een boek in het genre Young Adult Sci-fi. Ik vind het lastig uit te leggen waar het over gaat maar ik ga een poging doen!
In het eerste boek volg je Kady en Ezra, zij zijn ter nauwerdood gevlucht van hun planeet Kerenza toen die werd aangevallen door corporatie BeiTech. BeiTech wilt echter niet dat er mensen zijn die weten wat zij gedaan hebben en dus proberen ze iedereen die er van af weet te vermoorden.
Aan Kady en Ezra de uitdaging om niet alleen te overleven maar ook om de waarheid boven tafel te halen en verder te vertellen.

Deze serie heeft mij zo meegesleept! Het is zo ontzettend gaaf in elkaar gezet.
Ik ga wat foto’s van de binnenkant van Illuminae delen zodat je kunt zien waarom ik er zo van onder de indruk ben:

• 

• 

• 

• 

(klik op een afbeelding om deze te vergroten)

Het verhaal wordt verteld door middel van onder andere chatgesprekken, interviews en videobeelden. Voordat ik aan Illuminae begon vroeg ik me af of het boek mij dan wel zou kunnen pakken. Of het verhaal wel goed en duidelijk vertelt kon worden op zo’n bijzondere manier. Nou… JA DAT KAN!

Het is denk ik echt iets wat je zelf moet lezen om het te begrijpen maar het is het zo waard!
De serie is helaas (nog?) niet vertaald (😭) en dus alleen in het Engels te lezen. Zelf vond ik het Engels niet te moeilijk, wel was het even wennen aan bepaalde termen die gebruikt worden omdat het zich grotendeels afspeelt in de ruimte.

Om spoilers te vermijden zal ik niet veel uitwijken over het tweede en derde boek, maar ook deze zijn écht de moeite waard. 😍
Het is een serie die heel vlot leest en waar je aan blijft denken als je hem weg gelegd hebt.